ٽئن ٽاور تي ڦوٽوگرافرن جي هڪ هٽي
هنن جي هڪ هٽيءَ جي ڪري ئي هي ٻي ڪنھن سياح کي ان خاص پوائنٽ تي ڦوٽو ڪڍرائڻ جو وارو/موقعو ئي نہ پيا ڏين، رڳو پنھنجن گراهڪن جو تصويرون، سو بہ هڪ ٻہ نہ، پر لاتعداد تصويرون ڪڍي، ٻين کي انتظار جي آڙاھہ ۾ اڇلايو ڇڏين. انھن کي ڪنھن سياح جو ڪو خيال، اونھو، فڪر يا ڳڻتي نہ هئي. ان ڪري معاملو ڏاڍو سنجيدہ ۽ گنڀير هيو. ڦوٽوگرافي واري اهم پوائنٽ تي هنن جو قبضو هيو ڄڻ تہ هي ڪشمير جو ٽڪرو هيو، جتي انڊين آرمي جو قبضو هجي. ڇو تہ هڪڙو پروفيشنل ڦوٽوگرافر پنھنجو ڪم پورو ڪري، اها جاءِ ٻي ڦوٽوگرافر جي حوالي ڪري ڇڏي پيو. نتيجي ۾ ٻيا عام اسان پارا سياح اهڙي جو اهڙا. مون نوٽ ڪيو تہ هتي هر فيملي سان ٽي چار ٻار گڏ هيا. ان ڪري ڦوٽو گرافر هر ٻار کي الڳ الڳ پوز هڻائي، ڪيتريون ئي تصويرون ڪڍي، گهڻو وقت ضايع ڪري رهيا هيا. ڇو تہ ڦوٽوگرافر چاهين پيا تہ جيترا گهڻا ڦوٽو نڪرندا، اوترا وڌيڪ پئسا ٺھندا. ان ڪري انھن کي اها پرواھہ نہ هئي تہ ڪو ٻيو مسافر بہ ان پوائنٽ تي ڦوٽو ڪڍرائڻ لاءِ انتظار ڪري رهيو آهي. هڪڙو ڦوٽو 5 رينگٽ ۾ پيا ڪڍن. مٿان وري اهو سلسلو هو تہ هڪڙو ڦوٽو گرافر اڃان پنھنجو ڪم پورو مس ڪري پيو تہ ان جي پويان ٻيو ڦوٽوگرافر اڳ ۾ ئي انتظار ۾ بيٺل نظر اچي پيو.
هنن جي پاڻ ۾ ايتري تہ ٻڌي هئي جو هو ٻي ڪنھن عام سياح کي وارو ئي نہ پيا ڏين. ڇو تہ هو هتان جا لوڪل ملئي ماڻھو هيا. هڪٻئي جي ٻوليءَ کان واقف هيا. ان ڪري اهي ڦوٽوگرافر اهو حق جتائن پيا تہ انھن جو حق سڀني کان وڌيڪ آهي ۽ هتي خاص ڪري هن پوائنٽ تي حق ئي انھن جو آهي. سو ان ڳالھہ تي جاني کي بہ ڪاوڙ اچي وئي، هن هڪ ٻن ڦوٽو گرافرن سان پڻ پنھنجي ڪاوڙ جو اظھار ڪري مزاحمت ڪئي.
جنھن جي ڪري مس وڃي اسان جو وارو آيو. جاني تڪڙ تڪڙ ۾ اسان سڀني جو بھترين نہ پر شاندار تصويرون جاڙن ٽاورن سان ڪڍڻ ۾ ڪامياب ويو. پر جڏهن جاني جو وارو آيو تہ هن جون تصويرون هن جي دلي خواهش مطابق نہ نڪتيون. جنھن جي ڪري هن جي ڪاوڙ ۾ ويتر اضافو ٿي ويو. هن جو موڊ خراب ٿي ويو هو. خراب ٿيڻ بہ گهرجي. حقيقت اها آهي تہ ان ڳالھہ تي هن جي ڪاوڙ جائز هئي. ڇو تہ هُن اسان سڀني جون شاندار تصويرون ڪڍيون هيون، پر اسان مان ڪو بہ هن جي هڪڙي بہ سٺي تصوير نہ ڪڍي سگهيو هو.
ان جو سبب اهو هيو تہ اسان مان ڪو بہ ماهر ڦوٽوگرافر نہ هيو. پاڻ هن ٽئن ٽاور کي ڏسڻ لاءِ لکين روپيا خرچ ڪري هيڏو پري ملائيشيا آيا هياسون، پر جڏهن ان خاص پوائنٽ تي تصويرون ئي سٺيون نہ نڪرن تہ پوءِ باقي ڇا ٿو بچي.... ڇو تہ جاني جنھن انداز سان تصويرون ڪڍرائڻ چاهي پيو، ان لاءِ ڪنھن پروفيشنل ڦوٽو گرافر جي ضرورت هئي. پر اسان مان ڪو بہ ان ليول جو ڇا پر ڦوٽوگرافر ئي نہ هيو. پينوراما ڦوٽو سيٽ ڪري ڪڍڻ جي باوجود جاني جون تصويرون سٺيون نہ پئي نڪتون. اصل ۾ ڪاريگري ڦوٽوگرافرن جي هئي.
ڪڏهن ٽاورن جا اڌ ڦوٽو پئي آيا تہ ڪڏهن هيٺان ڪٽيل ڦوٽو پئي نڪتا. مطلب تہ مڪمل سڄي ٽاور ۽ جاني جي مڪمل تصويراسان کان نہ نڪتي. مٿان وري اسان جي پويان انتظار ۾ بيٺل ڦوٽوگرافرن جي رڙ مٿان رڙ تہ،”جلدي ڪري ڪڍي وٺو، منھنجا ڪسمٽر گهڻو انتظار نہ ٿا ڪري سگهن.“
سو ان لاءِ پويان ويٽنگ ۾ بيٺل ڦوٽو گرافر کي عرض ڪيو سين تہ،”براءِ مھرباني، ٻہ ٽي تصويرون توهان ئي اسان جي موبائيل سان ڪڍو.“ هن جان ڇڏائڻ جو سٺو موقعو ڏٺو ۽ تڪڙ ۾ ٻہ ٽي ڪلڪ هڻي ڪڍيا ۽ اسان کي پري ڪري پاڻ پنھنجن گراهڪن جون تصويرون ڪڍرائڻ لاءِ هنن کي مختلف پوز ٻڌائيندو رهيو.
ان دوران هڪڙو ڦوٽو گرافر مون سان بہ اچي ٽڪرائجي ويو ۽ چوڻ لڳو تہ،”توهان جون اهي سڀ تصويرون بيڪار آهن. مان توهان جون بھترين تصويرون ڪڍان ٿو.“
سو ٿيو ائين جو هن مون کي ٽاور جي اڳيان بيھاري ٻہ ٽي پوز هڻائي تصويرون ڪڍيون. هن جڏهن مون کي پنھنجي ڪيمرا ۾ ئي اهي تصويرون ڏيکاريون، جيڪي واقعي ئي شاندار تصويرون هيون ۽ مون کي ڏاڍيون وڻيون هيون.
ان ۾ ڪو بہ شڪ ناهي تہ پروفيشنل ڦوٽوگرافر جو پنھنجو هٿ آهي، ڇو تہ ڦوٽو ڪڍڻ ۾ ان ماهر ڦوٽو گرافر سان گڏ هن جو فن بہ شامل هوندو آهي. سو مون هن کان پڇيو تہ،”گهڻي ۾ هڪڙي تصوير ٺاهيندين.“
”پنج رينگٽ“، هن ڪئميرا کي ٺيڪ ڪندي چيو. جيتوڻيڪ اهي پاڪستاني حساب سان تمام گهڻا پئسا هيا پر تنھن هوندي منھنجو تہ موڊ ٿي ويو هو تہ ان پروفيشنل ڦوٽوگرافر کان ڦوٽو ڪڍرائجن، پر جاني آيو چيائين،”ڇڏيو سائين، مان توهان جون شاندار تصويرون ڪڍيون هن.“
سو هتان جي پروفيشنل ڦوٽو گرافرن جو رويو بلڪل بيڪار، نامناسب ۽ مايوس ڪندڙ هيو. هي سڀ لالچي قسم جا ماڻھو هيا، جن کي مھمان سياحن جو ڪو بہ خيال ۽ قدر نہ هو سواءِ پنھنجي ڪمائي جي. سو ٽئن ٽاور وٽ ڦوٽن جا انبار ڪڍرائي، گهمي ڦري ٻي گيٽ کان ٻاهر نڪري آياسين. هاڻي سج لھي چڪو هيو ۽ اسان جو خيال هو تہ ڪي ايل Kuala lumpur ٽاور جو چڪر هڻي اچجي. پاڻ سامھون واري گيٽ کان ٻاهر نڪري چوراهي تي اچي بيٺا هياسين. ماڻھن کان ڪي ايل ٽاور جي پڇا ڪئيسن. پر ڪنھن بہ صحيح نہ ٻڌايو، نيٺ هتان جي هڪڙي مقامي ماڻھو ٻڌايو تہ،”هينئر ڪي ايل ٽاور بند ٿي ويو هوندو، توهان جو اوڏانھن وڃڻ فضول هوندو.“