هوٽل جو اليڪٽرڪ ٿرماس ڪم اچي ويو
سو هن موزون ۽ معياري هوٽل کي الوداع ڪرڻ تي دل نہ پئي چئي. ڇو تہ ان جا مختلف ڪارڻ هيا. هڪ تہ هتان جو اسٽاف گهڻي حد تائين تعاون ڪندڙ هيو ۽ ٻيو تہ هن هوٽل ۾ گهڻيون سھولتون پڻ موجود هيون. هوٽل جي روم ۾ هر ڏينھن لاءِ ٻہ عدد پاڻي جو ننڍيون بوتلون، نيس ڪيفي جا مڪسڊ ڪافي وارا ٻہ عدد ساشي، کنڊ جون ٻہ ننڍڙيون پڙيون، لپٽن جون ٽي بيگ جون ٻہ پڙيون، گلاس، ڪوپ، ننڍڙي فرج ۽ اليڪٽرڪ ٿرماس ڪمري ۾ موجود هيا. هن قسم جون شيون اڪثر ڪري سٺين ۽ وڏين هوٽلن ۾ موجود هونديون آهين. جڏهن تہ روم کان ٻاهر گيلري ۾ ڪپڙا استري ڪرڻ لاءِ اليڪٽرڪ استري جي سھولت پڻ موجود هئي.
ان کان علاوہ جيڪڏهن ڪنھن کي پيئڻ جو پاڻي کپي تہ هو ڪائونٽرتان پاڻيءَ جون بوتلون خريد ڪري سگهي پيو ۽ جيڪڏهن ڪو سياح بغير پئسن جي يعني مفت جو پاڻي پيئڻ چاهي تہ هن کي هيٺ ڪائونٽر تي لھي وڃڻو پوندو ۽ ڪائونٽر جي کاٻي پاسي کان اسٽور روم ۾ رکيل پاڻي جي ڊسپينسر مان پاڻي جي بوتل ري فل ڪري، پنھنجي ڪمري ۾ کڻي اچي سگهي ٿو. هن قسم جون سھولتون، اسان کي ٻي هوٽل ۾ گهٽ نظر آيون.
ٻي ڏينھن جي ناشتي/نيرن لاءِ جاني جڳاڙ ڪيو هو. هن اليڪٽرڪ ٿرماس ۾ ٻہ ٽي بيگ وجهي، کير وجهي اسان واري مزاج جي تيز چانھہ ٺاهڻ جو نئون تجربو ڪيو هو. نتيجي طور هو بھترين چانھہ ٺاهڻ ۾ ڪامياب ويو هو. کير جي اٻُرڻ جي ڪري پتي بار بار ٻاهر اڀامي نڪري اچي پئي ۽ ان کي ٺارڻ لاءِ اسان وٽ ڪو بہ طريقو نہ هيو. سوا ان جي تہ ان اليڪٽرڪ ڪيٽل جو بٽڻ بند ڪري ڇڏجي يا وري ڪٽلي کي هيٺ لاهي ڇڏجي.
ان جو نتيجو اهو نڪتو جو چانھہ اوٻارجي ٻہ ٽي دفعا هيٺ فرش تي ڪري پئي. نيٺ چانھہ تہ ٺھي ويئي، پرناشتي وارو موڊ نہ ٺھي سگهيو هو. جيئن تيئن ڪري ناشتو ڪري، هيٺ لٿاسين. ”گريب مي“ ايپ جي ذريعي ٽيڪسي ڪرائي تي گهرائي سين. ٿوري دير کان پوءِ ٽيڪسي اسان جي هوٽل جي گيٽ وٽ اچي بيٺي هئي، جنھن مان ائين لڳو تہ ٽيڪسي اسان جي ويجهو ئي ڪٿي هئي.