پُتراجايا مسجد جي پيش امام سان ملاقات
هو انتھائي خوش اخلاقي سان سڀني جماعتين سان ملي رهيو هو. هن جي نوراني چھري تي رونق هئي. هو جماعتين سان مسڪرائي ملي رهيو هيو. هو فرض نماز پڙهائي پنھنجي حجري ۾ هليو ويو هو. مون محسوس ڪيو تہ نماز پڙهائڻ جو هن وٽ ڪمال جو ڏانءُ ۽ فن آهي. جو جڏهن سجدي ۾ وڃي پيو تہ ائين لڳي پيو تہ هو سجدي جو مڪمل حق ادا ڪري پيو. ڇو تہ هو سجدي کي پورو وقت ڏيئي پيو. تڪڙ ۾ سجدي واري حالت مان نڪري نہ پيو اچي. وري جڏهن هو رڪوع واري حالت ۾ اچي پيو تہ ائين لڳي پيو تہ هن رڪوع جو بہ باقائدي حق ادا پئي ڪيو. سڪون سان هن نماز پڙهائي، ڪنھن بہ قسم جي تڪڙ ۾ نہ هيو.
مون کي واقعي ئي ڏاڍو دلي ۽ روحاني سڪون نصيب ٿيو هو. فرض نماز کان پوءِ، نفل ۽ سنت ادا ڪري مسجد جو ديدار ڪرڻ شروع ڪيوسين. مون ڏٺو تہ مسجد جي پاسي ۾ ڪيترائي قرآن پاڪ پيل هيا. جيڪي مختلف ترجمن سان هيا. هي قرآن پاڪ تمام بھترين پني ۽ سھڻي خوش خطي ۾ انتھائي معياري طور ڇپيل هيا. مسجد جي ڇت جي ڪھڙي ڳالھہ ڪجي. خاص ڪري گنبذ جي.
هن مسجد جي گُنبّذ ۾ مختلف رنگ چٽيل هيا. چٽ سالي جو اعليٰ ڪم ٿيل هيو. دل چوي پئي تہ وقت جلدي گذري وڃي ۽ هن ئي مسجد ۾ ٽيپھري، سج لٿو ۽ سومھڻي پڙهي پوءِ هتان نڪرون. اسان اڌ منو ڪلاڪ کن هن مسجد ۾ هياسين. هن مسجد ۾ هر لمحي جي موجودگيءَ دوران اسان کي هتي جيترو روحاني سڪون مليو اهو شايد ڪٿي مليو هجي. دل تہ هتان نڪرڻ تي دل نہ پوي چوي پر پوءِ بہ دوستن جو خيال ذهن ۾ هيو. ڇو تہ پرتاب ۽ سنتوش ٻاهر اسان جي انتظار ۾ بيٺل هيا.
سو اهڙي ريت دل پڪي ڪري اتان ٻاهر نڪري مسجد جي آڳند تي هليا آياسين. هتي شين واري آٽوميٽڪ مشين رکيل هئي. جنھن ۾ فقط پاڻيءَ جون ننڍيون بوتلون ئي پيل هيون. هن مشين ۾ توهان ايترا سڪا يا ايتري ڪيش وجهو، جيڪا قيمت شين تي لکيل آهي ۽ پئسن وجهڻ کان پوءِ مشين اها شي توهان کي ٻاهر ڪڍي اڇلائي ڏيندي. هن قسم جون مشيون توهان کي ڪراچي جي وڏن شاپنگ مالن ۾ بہ نظر اينديون. اتان ٻہ بوتلون پاڻي جون وٺي، ٻاهر نڪتاسين. هتي ڪٿي بہ مفت پاڻي يا سبيل نالي جي ڪا شي اسان کي نظر نہ آئي. هتي هر شي جي قيمت مقرر آهي.