اڌوري شاپنگ
هي ٽچ اسڪرين هئي. جتي توهان کي پنھنجو آرڊر ڏيڻو هو. ان ٽچ اسڪرين واري ڪمپيوٽر تي سڀ آئٽم لڳل هيا. جاني انھن مان هڪڙي ڊيل Deal کي ٽچ ڪري اوڪي ڪيو. ان ڪمپيوٽر ٽائيپ مشين جي اسڪرين مان هڪڙي پرچي يا بل نڪتو، اهو بل کڻي ڪائونٽر تي وڃي پيمنٽ ڪري، ٽوڪن وٺي هليو آيو. اسان اتي موجود ٽيبلن مان هڪڙي ٽيبل تي ويھي پنھنجي واري جو انتظار ڪرڻ لڳاسين. ٿوري دير کان پوءِ اسان جي ٽوڪن جي نمبر جو سڏ ٿيو. سيلف سروس جو هي شاندار ماحول هيو.
ڪي ايف سي تان ريفريشمينٽ ڪري، وري بہ سنگي وينگ مال ۾ ئي ٻيھر داخل ٿياسين. جتان اسان کي شاپنگ ڪرڻي هئي. هن مال جي هڪڙي دڪان تي 15 کان 50 رينگٽن جي سيل لڳل هئي، جنھن ۾ ڪجهہ جوراب، پينٽون، شرٽون، شارٽس وغيرہ موجود هيا. جن جو معيار ڪافي سٺو هيو. اتان ڪجهہ شرٽون، پينٽون ۽ انڊر ويئر وغيرہ خريد ڪياسين. خريداري دوران مون بار بار ڊاڪٽر کان راءِ وٺندي هن کان پڇيو پئي تہ،”ڊاڪٽر! ڏسو، ٻڌايو، ڪھڙي شي سٺي آ، ڪھڙو رنگ ڀلو آ، ڪھڙي ڊزائين توهان کي پسند آهي.“ پر مجال آ جو ڊاڪٽر ٻڌائي.“
ڊاڪٽر ان راز کان اسان کي آشنا ڪيو تہ هن جي سڄي خريداري هن جا گهر وارا ڪندا آهن. ان ڪري هو ان خريداري واري معاملي ۽ جهنجهنٽ کان مڪمل طور تي آزاد آهي. ان کان پوءِ جاني ۽ پرتاب وارن خريداري ۾ منھنجي مدد ڪئي. ان ساڳي ئي دڪان تي مختلف قيمتن جا ٻيا بہ ٽيگ لڳل هيا.
بھرحال، ڊاڪٽر جيڪا جرسي پسند ڪري خريد ڪئي، اها سڀني دوستن کي ڏاڍي وڻي. هڪ تہ هن جو ڪپڙو ڀلو هيو ۽ ٻيو هن جو رنگ بہ ڊيسينٽ هيو. ان جرسي جو ڪو جواب ڪونہ هيو. هي لاجواب هئي. بوسڪي رنگ جي ۽ بوسڪي ڪپڙي جيان، نرم ملائم، بلڪل پشم جيان، هن جيڪيٽ سڀني کي موهي وڌو هيو. ان دڪان تي مسلمان ڇوڪرو سيلز بواءِ جي حيثيت ۾ ڪم ڪري رهيو هيو جيڪو پاڻ اتان ملائيشيا جو ئي هيو. پر هن جي مالڪياڻي انگريزياڻي هئي.
هن نوجوان ڇوڪري جي بھترين رويي ۽ خوش اخلاقي جي جي ڪري اسان سڀني دوستن اتان اڌوري شاپنگ ڪئي. گهڻي خريداري ان ڪري نہ ڪري سگهياسين تہ هاڻي اسان کي هتان کان ٿائيلنڊ وڃڻو هو. بينڪاڪ ايئرپورٽ لھي پوءِ اتان کان ڦُڪيٽ ۽ پتايا وڃڻا هياسين. جنھن جي ڪري گهڻو سامان ڍوئڻ جو جهنجٽ ۽ اونھو پڻ ذهن ۾ تاري هيو. اهڙي ريت شاپنگ جو شوق اڌو گابرو پورو ڪري اچي آرڪڊ هوٽل ڀيڙا ٿياسين.