سفرناما

ملائيشيا جون محبتون

ھي سفرنامو اهڙي تہ دلچسپ ۽ بھترين انداز ۾ ضابطہ تحرير ۾ آندو ويو آهي جو پڙهندڙ کي ملائيشيا جي تاريخ، جاگرافي، ڪلچر، ٻولين، تھذيب، تمندن، سياست ۽ سماج متعلق بي بھا معلومات ۽ ڄاڻ مھيا ڪري ٿو. هن ڪتاب ۾ هر مضمون پڙهڻ کان پوءِ نئين ڄاڻ ملي ٿي. ھي سفرنامو ھڪ خوبصورت وڻندڙ ۽ معلومات جي خزاني سان سينگاريل حسين سفرنامو آهي. جنھن ۾ بلوچ صحبت پنھنجين حسين يادگيرين ۽ احساسن جي خوشبو سان گڏ ملائيشيا جا سڀئي حسين منظر اهڙي تہ بي مثال انداز ۾ ڪٺي ڪيا آهن، جيڪو اوهان کي پنھنجي جادو ۾ ائين جڪڙي ڇڏين ٿا جو اوهان ان کي هڪ ئي ساعت ۾ مڪمل ڪرڻ چاهيندو. ڪتاب جو اھم ترين موضوع اتان جا تاريخي ماڳ مڪان، موسم، گارڊن، رهڻي ڪھڻي، شھرن جو نظام، اتان جا مندر، مسجدون، سياستدان ۽ اتان جي ترقي آھي.

Title Cover of book Malaysia Joon Muhbatoon

سنگي وينگ پلازا تائين پنڌ جا مزا

هاڻي اسان جي اڪائونٽس واري جوڌي جاني وٽ ملئيشين ڪرنسي (رينگٽس) ختم ٿي ويا هيا. ان ڪري سڀني دوستن جي اها گڏيل راءِ هئي تہ هوٽل کان هيٺ لھي هلجي، ڪرنسي مٽائي اچجي تہ جيئن روزه مره جي خرچ واري سلسلي کي اڳتي وڌائجي ۽ هوٽل واري کي بہ پئسا ڏجن. ان خيال سان ڪرنسي مٽائڻ لاءِ هوٽل کان هيٺ لھي اچڻو پيو. هوٽل کان ساڄي پاسي جي مين روڊ وارو ڦٽ پاٿ وٺي پنڌ هلڻ شروع ڪيوسين.
مون کي ٻاهرين ملڪن جي روڊن، رستن ۽ گهٽين ۾ پنڌ رولاڪيون ڪندي سٺو لڳندو آهي ڇو تہ هتي نہ دز، نہ مٽي، نہ ڌوڙ،(جيئن اسان جي دادو شھر ۾ ايس پي موڙ کان ويندي جوهي موڙ تائين توهان پنڌ ڪندي ڌوڙ ۾ وهنجي ويندو، جو گهر پھچندو تہ توهان کي گهر وارا بہ نہ سڃاڻيندا)، نہ اهو ڊپ تہ متان ڪو اوچتو مٿان اچي، پسٽل ڪڍي وار ڪري پئسا، موبائيل يا بٽون ڦري وڃي. يا وري ڪا موٽر سائيڪل، رڪشا يا چنگچي وارو اچي ٺڪاءَ ٽڪر ڪرائي ڪيرائي هليو وڃي. اهڙي قسم جي هتي ڪابہ خرافات نہ آهي.
جيتوڻيڪ ٽريفڪ پوليس گهٽ نظر آئي، پر پوءِ بہ اسان کي ڪٿي بہ ڪا هٻڙ ڌٻڙ، گوڙ گمسان، شور شرابو محسوس نہ ٿيو. ون سائيڊيڊ ٽريفڪ تمام سٺي نموني سان روان دوان هئي. چوراهن تي سگنل سسٽم هئڻ ڪري، هر ماڻھو ٽريفڪ قانون جي پاسداري ڪري پيو. ڪنھن کي بہ ٽريفڪ رولز جي ڀڃڪڙي ڪندي نہ ڏٺوسين. روڊ پار ڪرڻ لاءِ بہ زيبرا ڪراسنگ جا نشان ۽ ٻيا ٽريفڪ جا اشارا، سائن بورڊ نسب ٿيل هيا. سچ تہ توهان کي واڪنگ اسٽريٽ ۾ پنڌ ڪندي مزو اچي ويندو.
اسان جي هوٽل کان ٿورو اڳتي، ساڄي پاسي ۾ گاڏين جو امپورٽيڊ شوروم هيو. جتي مختلف ڪمپنين جون خوبصورت ۽ مھانگيون گاڏيون بيٺيون هيون. اتان کان ٿورو اڳتي هلياسين تہ هڪڙي Beam foot cycle (بيم جي نالي سان ايپ) روڊن تي چارجڊ ٿيل سائيڪل ننڌڻڪي بيٺل نظر آئي. جيڪا اسڪين ڪري، آن لائين پيمنٽ ڪري، هلائي سگهجي پئي. اسان جي ملڪ ۾ ائين بيٺل هجي ها تہ ائين گم ٿي وڃي ها ڄڻ تہ هن جو وجود ئي نہ هيو. پر مجال آ هتي جو ڪو هن کي هٿ لائي. اسان وٽ تہ چور اي ٽي ايم مشين ئي پٽي کڻي ٿا وڃن.
ان سائيڪل تي هن جو بار ڪوڊ بہ لڳل هيو. ڪافي سياح اها چارجڊ سائيڪل استعمال ڪندي نظر آيا. يعني هي سائيڪل ڪنھن بہ روڊ، ڦٽ پاٿ، گهٽي، پيچري، روڊ، رستي يا ڪٿان بہ توهان اها سائيڪل ڪاهي، هلائيندا رهو ۽ جڏهن ڪنھن منزل تي پھچي وڃو تہ اتي ڇڏي ڏيو. اتان وري ٻي ڪا سائيڪل کڻي توهان پنھنجي اڳين منزل ڏانھن اسھي سگهو ٿا. ان سائيڪل جي هڪ اڌ تڪڙ ۾ تصوير ڪڍي، پاڻ اڃان اڳتي روانا ٿياسين. هاڻي تہ اهُڙيون چارجڊ سائيڪلون هتي پاڪستان ۾ بہ اچي ويون آهن.
مين روڊ تي ٽريفڪ ۽ گاڏين جي هيڊ لائٽس ڏسي ائين لڳو تہ سمونڊ تي روشني محو رقص آهي. ٽريفڪ جو آهستي آهستي، ٻلي پير هلڻ جا خوبصورت منظر بہ اکين کي راحت بخشي رهيا هيا. پل پار ڪندي، سامھون کان مين روڊ جو بھترين نظارو اکين جي راحت جو ڪارڻ پئي بڻيو. ٿوري دير لاءِ اتي پل تي بيھي روشني جي ان قلندري رقص جو مزو ورتوسين. سچ تہ رات جون رولاڪيون، پرديس، خوبصورت منظر، جتي ڪير ڪنھن جو نہ هجي، سواءِ دوستن جي. ان گهڙي اهو سوچان ٿو تہ هي ٽريفڪ جو سمونڊ ڪٿي دنگ ڪندو. ڪا خبر نہ آهي.