آتم ڪٿا / آٽوبايوگرافي

جيون جهاڳ اجهاڳ (حصو پھريون)

حميدسومري ساروڻين جي شروعات پنھنجي ڳوٺ بخش علي رند لڳ جوھي کئون ڪئي آھي.اتان کان ھلندو ڳوٺ جي يارن، استادن جي مار کان دادو ڪاليج تائين سفر ڪري ٿو. رفتاري، سياسي جدوجھد، جيل ياترا، دادو ڪاليج کان چانڊڪا تائين جي سفر ۾ يارن، دوستن، فنڪارن سان گڏ سياسي سرگرمين بابت ساروڻيون بيان ڪيون اٿس. ڪجهہ دوستن جا سوانحي خاڪا پڻ شامل ڪيا اٿس.

Title Cover of book Jewan Jhag Ujhag

شيخ زيد ڪالوني لاڙڪاڻو

سال 1980 آهي . ڪمرو نمبر ۽ بلاڪ ياد ناهي ليڪن اهو ياد آهي تہ هڪ ڪوارٽر ۾ ٻہ ڪمرا هوندا هئا هڪ ڪمري ۾ مون سميت دادو جا ٽي شاگرد رهندا هئا ليڪن ٻئي ڪمري ۾ خيرپور ضلع جا ٽي شاگرد رهندا هئا جن ۾ هڪ سنھڙو سيپڪڙو شرميلو شاگرد بہ رهندو هيو جنھنکي سندس دوست ذات پٺاڻ هجڻ ڪري لالو ۽ ڪرڪيٽ جو شوقين هجڻ ڪري عمران سڏيندا هئا. هو پاڻ کي نديم سڏرائيندو هيو جڏهن تہ سندس اسڪول ۾ سندس نالو عبدالوهاب هيو. ڪوارٽر ۾ رهندڙ دادو جا شاگرد ٻھراڙي جا هئا ۽ خيرپور جا نسبتن شھري پس منظر رکندڙ شاگرد هيا جنھن هڪ ڪوارٽر ۾ هجڻ باوجود منجهن وچ ۾ ويجهڙائي جي امڪان کي روڪي رکيو هيو. پوءِ خبر ئي ڪونہ پئي دادو جي ٽنھي شاگردن منجهان انھي خيرپوري گروپ ۾ مان شامل ٿي ويس جنھن ۾ منھن جي ويجهڙائي ڪنھن اڻ ڄاڻ سبب عبدالوهاب عرف لالو عرف عمران عرف نديم سان ٿي ويئي. هنجو تعلق سخت گير مذهبي وهابي مسلڪ جي خاندان سان هو جڏهن تہ منھنجا ڏهئي ڏوڪڙ لسا هئا.

جي ايم سيد هاسٽل جي ٽاپ فلور جو آخري ڪمرو.
شايد اسان ٻئين سال ۾ پھتاسين تہ اسانجي شيخ زيد ڪالوني مان جان ڇٽي تہ ڪمرو مليو جي ايم سيد هاسٽل جي ٽاپ فلور تي جيڪو سردي ۾ شديد سرد ۽ گرم ۾ وري شديد گرم رهندو هيو. لالو نديم ۽ اسان توڙي جو ساڳئي هاسٽل جي ساڳئي فلور ۾ پاڙيسري بڻياسين ليڪن اسانجي وچم ڪا خاص دوستي ويجهڙائي ۽ گرمجوشي نہ بڻجي سگهي ليڪن انھي عرصي ۾ مان سياست ۾ غير معمولي طورسرگرم ٿي ويس .