هائوس آفيسر ڪالوني بلاڪ سي جو ڪوارٽر
بقول نديم جي هن شادي ڪراچي ۾ رهندڙ پنهجي ماسات سان والدين جي مرضي سان ٿي جنھن تي مونکي ويساه انڪري بہ نہ ايندو هيو ڇو تہ آءُ سندس طبيعت کي مختلف نموني ڏسندو هيس.
1990 ۾ ڪميشن پاس ڪري آءُ صحت کاتي جو مھمان بڻيس ليڪن نديم وڃي آرمي جا وڻ وسايا. محنتي ۽ ذهين تہ هو هيو هن پنھنجي اداري ۾ نالو ڪمايو ۽ پوري دنيا ۾ فوجي ڊيوٽي بہ ڪيائين ۽ دنيا جو فيملي سميت سير ڪيائين.
جنھن اداري ۾ هو شامل ٿيو ان سندس ذهن تي چڙهيل انھي قلئي کي بہ لاهي ورتو جيڪا 80 جي ڏهاڪي ۾ سندس تبديل ٿيل سنگت جي ڪري سندس وجود تي چڙهي پئي هئي. ملان مان ڪامريڊ بڻيل لاله نديم پوءِ هڪ پڪو پاڪستاني قوم پرست ٿي ويو هيو. ”هٽ ۽ هيٽ انديا“، مون ڏانھن لکيل سندس هر خط جو اهم ترين جملو هوندو هيو. وقت سندس منھن تان شيو تہ لاهي ڇڏي ليڪن هنجي سرشت ۾ شامل ديوبند، سخت گير سوچ ڏانھن واپس موٽ کائي چڪو هيو. جڏهن تہ آءُ اڃا اتي ئي بيٺل هيس جتي هو مونکي ڇڏي ويو هيو. مونسان بحث ۾ هو بدليل مزاج ۽ سوچ جو اظھار مضبوط نموني ڪري ۽ ڳالھ رکي تہ ويندو هيو ليڪن منھنجي راءِ کي ائين چئي روڪي وجهندو هيو تہ ڏس توکي خبر آهي تہ مون کي اها ڳالھ پسند ناهي ۽ ائين اسانجو بحث منهجي ڦڪي کل ۽ هنجي سنجيدگي ۾ اڪثر بند ٿي ويندو هيو.
گُذريل سال هو مثاني جي ڪينسر وگهي بيمار ٿي پيو. مان ۽ ڊاڪٽر خان جڏهن ساڻس ملڻ لاءِ پنڊي اسٽيشن تي پھتاسين تہ هو اسانکي پاڻ وٺڻ آيو. سندس گهر ۾ تقريبن اٺيتاليھ ڪلاڪن ۾ سندس گهر واري، اسامه، بسمہ، زين محسوس ئي نہ ٿيڻ ڏنو تہ هن گهر ۾ ڪو ايڏي خوفناڪ بيماري جو مريض بہ رهي ٿو. ٻہ راتيون ڪچھري ڪئيسين، هڪ عرصي کان مان سگريٽ ڇڏي ڏنا هيا ليڪن ان رات گڏجي شايد گولڊ ليف جو سڄو پاڪيٽ ختم ڪيوسين. ڪيمو ٿيراپي جي ڊگهي جهنجهٽ کان پوءِ هو چڱو ڀلو ٿي ڊيوٽي تي بہ چڙهيو ليڪن ڪجهہ عرصي کانپوءِ جيري جي ڪينسر وگهي هو وري انھي اسپتال ۾ داخل آهي جتان هن کي ”ڊزيز فري“ قرار ڏئي ڊيوٽي تي لاهور موڪليو ويو هيو. گذريل مھيني 13 فيبروري جي شام جڏهن مان هن سان ملڻ آيس تہ سندس صحت ڏسي منھنجا تاڪ لڳي ويا. ڳالھين ڳالھين ۾ مون کيس چيو تہ توکي ”ڊزيز فري“ قرار ڏيڻ وارن کي تو وارواهو جگر نظر نہ آيو ڇا جنھن ۾ هڪ ٻيو ڪينسر ڪر کڻي رهيوهيو. هن کي منھنجو اهو جملو بہ ايترو برو لڳو ۽ هو ڳالھ ٽارڻ لاءِ هڪ دفعو ٻيھر الوٽ ٿي ويو. . . . . .
در جي ٻاهران ڪنھن کڙڪي تي منھنجون اکيون کليون ڀاڀي، ناصر مون ۾ ڪجهہ ڏسي رهيا هيا. لالا جو ساه اولو کڄي، سولو ۽ وري اولو ٿي پئي ويو. لالي جي کاٻي پاسي م ﷲ جل جلاله جي پينٽنگ تي مون نظر وڌي مونکي محسوس ٿيو تہ اها جل جلاله واري پينٽنگ نديم جي مٿي واري پاسي ڪجهہ هيٺ ٿي ويئي آهي. مونکي لالي جي ڀرسان واري ننڍڙي ٽيبل تي گلدستي ۾ پويل سمورا سرخ گلاب ڪاراٽجي ويل ۽ تازه خوشبودار موتئي جا گل ميرانجھڙا ۽ مرجهايل لڳا. دروازي جي مٿان ٽڪ ٽڪ ڪندڙ گهڙيال مان مونکي وحشت ٿيڻ لڳي ڄڻ اها ٽڪ ٽڪ ڪو ٽائيم بم هجي جيڪو منهجي من اندر حرڪت ڪندو هجي. مونکي لڳو تہ جڏهن گهڙيال جو سيڪنڊ ڪانٽو 12 تي پھچندو تہ منھنجي اندر گهرائي ۾ ڪو ڌماڪو ٿيندو ۽ مان ان بلاسٽ انجري ۾ پرزا پرزا ٿي ويندس. مان نديم تي نھار وڌي، هنجي غير معمولي پيلي ٿيل منھن ۾ گهور وڌي مونکي لڳو تہ منهجي وحشت منھن جي صبر کان زور ٿي منهجي اکين جا بند ڀڃي وجهندي. اهو ڀانئي تہ منهجي وحشت رڙ بڻجي ڪمري جي خاموشي جو ڪٿي سينو نہ چيري وجهي ڪنھن پاڳل جيان لوه پائي مان ڪمري مان ٻاهر نڪري وڃان ٿو. منهجي اکين جا نار منھنجا ڳل پسائيندي منھنجي قميص جو سارو اڳ آلو ڪري ويا هيا. سينيئر آفيسرس وارڊ جي سامھون ايمرجنسي بلاڪ جي آڏو ميرانجهڙي شام ۾ ماڻھن جون ٽوليون عجيب و غريب سڙٻاٽن ۾ ڪجهہ ڳالھيون ڪري رهيون هيون. جيسين مان ڪنھن کان ڪجهہ پڇان ۽ سمجهان ڪنھن زورسان پنجابي ۾ رڙ ڪئي تہ ” قلندر دي درگاه تي خودڪش حمله هويا سي تي ٻھون لوگ مر گئي ني. . . . “. مان پاڻ سنڀالي ڪمري ۾ واپس اچان ٿو . . . نديم ايڪسپريس چينل تي سيوهڻ واري قيامت جا اپ ڊيٽس ڏسي رهيو هيو ۽ بنا ڪجهہ ڳالھائڻ جي منھنجي منھن تي وکريل بوکلاهٽ ۾ ڪجهہ پڙهڻ جي ڪوشش ڪري رهيو هيو. . .