آتم ڪٿا / آٽوبايوگرافي

جيون جهاڳ اجهاڳ (حصو پھريون)

حميدسومري ساروڻين جي شروعات پنھنجي ڳوٺ بخش علي رند لڳ جوھي کئون ڪئي آھي.اتان کان ھلندو ڳوٺ جي يارن، استادن جي مار کان دادو ڪاليج تائين سفر ڪري ٿو. رفتاري، سياسي جدوجھد، جيل ياترا، دادو ڪاليج کان چانڊڪا تائين جي سفر ۾ يارن، دوستن، فنڪارن سان گڏ سياسي سرگرمين بابت ساروڻيون بيان ڪيون اٿس. ڪجهہ دوستن جا سوانحي خاڪا پڻ شامل ڪيا اٿس.

Title Cover of book Jewan Jhag Ujhag

مخدوم بلاول هاسٽل نمبر ٿري ڪمرو نمبر ٿري

انھي هاسٽل ۾ اسان پنهجي اڪيڊيمڪ ڪيريئر جا آخري ڏينھن گهاريا هئا. انھن ڏينھن ۾ تمام گهڻا عشق گرلز هاسٽل ۽ بوائز هاسٽل وچ ۾ موجود وڇوٽيون پار ڪري پنھنجي منزل ماڻڻ جي مرحلي ۾ هيا. شھر واري اسپتال ۾ پوسٽنگ تي وڃڻ لاءِ شھر تہ شايد سڀ گڏجي ڪونہ ويندا هيا ليڪن واپسي ۾ پوائنٽ بس ضرور کچا کچ ڀريل هوندي هئي. شھر کان واپسي تي ڪاليج جي مين گيٽ پھچڻ کان اڳ تہ ماحول نسبتن سنجيدہ هوندو هيو ليڪن گرلس هاسٽل ويجهو ايندي شرارت ۾ اضافو ٿي ويندو هيو، سس پس فقري بازي جو بازار گرم ٿي ويندو هيو. گرلس هاسٽل پھچڻ کان اڳ پوين سيٽن تان ڪنھن وقت آواز ايندوهيو ”ڀينس ڪالوني“”ڀينس ڪالوني. . . “، تہ آڏو ڇوڪرين وارين سيٽن تان بہ سنھڙن سنھڙن دٻيل ٽھڪن ۾ آواز ٻُڌبو هيو تہ ”ٻاڪڙا پڙي“، جو اسٽاپ اڃا اڳتي آهي ۽ پوءِ سينڊلن جي ٽاٻڙ ٽاٻڙ، ٽھڪڙن جي فاتحانہ آواز ۽ انداز ۾ اڳيون سيٽون خالي رهجي وينديون هيون ۽ ڪافي دليون بہ پوءِ ڪجهہ وقت لاءِ اٻاڻڪيون رهجي وينديون هيون. انھن ڏينھن ۾ ئي هاسٽل ٿري جي ڪامن فون تي مخلف ملاقاتين جو ڄڻ تہ وقت مقرر ٿيل هيو. ائين ئي خبر پئي تہ لالي نديم ڏي بہ فون اچڻ شروع ٿي ويا آهن. انھي جھان کان اڻڄاڻ رهندڙ مون مورک کي ڪنھن دوست ٻُڌايو تہ تو واري يار کي فون تي ڪوئي تنگ ٿو ڪري. مونکي الائي ڇو اها ڳالھ نہ وڻي. جيئن ئي نياپو آڻيندڙ ڪمري جو در کڙڪائي ٻُڌايو تہ نديم جو گرلز هاسٽل مان فون آهي مان اٿي کڙو ٿيس ۽ فون اٽينڊ ڪرڻ سان ئي اهو چوڻ شروع ڪيو تہ نديم کي تنگ نہ ڪيو اهو ٺيڪ ناهي. ڪجهہ ڏينھن کانپوءِ مونکي جڏهن اها خبر پئي تہ نديم انھي فون ملاقات ۾ پاڻ دلچسپي پئي رکي تہ مان ڏاڍو ڦڪو ٿيس ليڪن تير ڪمان مان نڪري اهو رشتو جڙڻ کان اڳ ئي ٽوڙي وڌو هيو.