ڪنهن جا پير ڪَنايان ٿو ؟
ساجھر ساھ سمايان ٿو ۽
آڌيءَ آڌيءَ رات اُٿي مان
ڪنهن جا پير ڪَنايان ٿو ؟
ڪنهن جو مونکي اوسيئڙو آ
ڪنهن لئه تلڪ لڳايان ٿو مان
ڪنهن جا پير ڪنايان ٿو ؟
ڪائي نيٺ ته اچڻي آهي
منهنجي گيتن جي گھنگھرن سان
ڇيرون پائي نچڻي آهي
هوءَ جا تارن ۾ ٿي تڙڳي
ڏور چتائي جاڳائي ٿي
آڌيءَ آڌيءَ رات اٿاري
مونکان گيت چوائي ٿي
هوءَ جا جر تي ٻيڙيءَ وانگي
جنت جا ٿي ٻيٽ وڙولي
هوءَ جا مُهاڻيءَ جي ئي من ۾
اسر ويلي ٻول ٿي ٻولي
هوءَ جا ڪوئل انب جي وڻ تي
راڳن سان ٿي روح رتولي
هو جي تاڙا تُڻ تُڻ ڪن ٿا
هو جي ڀونئرا ڀُڻ ڀُڻ ڪن ٿا
هو جي اڪ جھليون هِنِ ڦُلڙيون
هو جي ڍنڍ تي اُڏريون آڙيون
تن جي سونهن ۾ آهي سمائي
سا ئي منهنجي ڏات بڻي آ
مَن تي ور ور ايئن لٿي آ
جاڳي جهپڪي ڳايان ٿو مان
لهرون سڀ لهڪايان ٿو مان
تَنهن جا پير ڪَنايان ٿو مان
ڏيئي جي جا وَٽِ ٿي جرڪي
تنهن کي ڀي ڪا معنى آهي.
ڪاڇي ۾ ڪا ڪونج ٿي ڪُرڪي
تنهن کي ڀي ڪا معنى آهي
لهرون سمنڊ ڪناري ٽَڪري
سرگم سُر سان ڇيڙن ٿيون
ڪنڌيءَ تي هو ڪاھ ڪري ڏس
ڪيڏو تنهن سان جهيڙن ٿيون
مان تن کان ڪيئي سُر وٺي
هي پنهنجا گيت سجايان ٿو
مان ڪنهن جا پير ڪنايان ٿو
مان ڪنهن جا پير ڪنايان ٿو