هيل ته تنهنجي ڪڇ به ناهي . . . !
هيل ته تنهنجي ڪڇ به ناهي . . . !
جنهن ۾ پنهنجو منهن لڪائي
جنت جهڙي خوشبو ماڻيان
تنهنجي ڳل تان امرت چوسي
ماکيءَ جهڙو مڌ مچايان
تون هان موکي تنهنجا چپڙا
متواري جي هير بڻيا هِن
تون جو وئي آن توکان پوءِ
مُند خزان جي ڪونه کُٽي ٿي
برکا برسڻ ڪونه اچي ٿي
تارا اُڀ ۾ اونڌا ٿي پيا
چنڊ کي اُلٽيون روز اچن ٿيون
سج اُٻڙڪا روز ڏئي ٿو
مڌ جون ماٽيون ڪين کِجن ٿيون
ڪنهن جا وار وٽي آڱر تي
سرگوشين ۾ سرٻاٽن ۾
اندر جي اُڻ تُڻ کي اوريان ؟
هاڻ هلي آ تو بن پياري
پل به ڄڻ ڪي سال ٿين ٿا
هيل ته تنهنجي ڪڇ به ناهي
جنهن ۾ پنهنجو منهن لڪائي
جيون جاڳ جو ٿڪ ٿميان مان
واءُ اُتر تي پن ڇڻن ٿا
هاڻ هلي آ هاڻ هلي آ
ساٽائوءَ جا سيءَ ورن ٿا