شوالو مندر
جنهن اندر هوءَ واڻياڻي
ڪافرياڻي
روز سانجھيءَ جو ڏيئا ٻارڻ اچي ٿي . . !
آئون مومن
ڪافرياڻيءَ جي حُسن کي جو ڏسان ٿو
هن مٿان ڪلمون پڙهان ٿو
ڄڻ ته ڪافر ٿي پوان ٿو
ها مگر هن ۾ ڪشش ايڏي ته آهي
جو خدا کي هڪ گھڙيءَ لئه
ڄڻ وساري مان ڇڏيان ٿو
ڪافرياڻيءَ کي ڏسي بس
هن مٿان ڪلمو پڙهان ٿو
مسجدن ۽ مندرن جا در ئي ڀلجي وڃان ٿو.