موت مون ۾ آ لڪل
موت مون ۾ آ لڪل
ڪنهن ونيءَ جي ننگ وانگي
زندگي رابيل گل وانگي مگر
موت ماکيءَ ڏنگ وانگي
زندگيءَ جو رَس چوسي
ڪا ته اَمرت ٿو نچوڙي
سا ولوڙي
ڪو ته جيئڙو نئون ٿو جوڙي
موت جو آ زندگيءَ جي دنگ وانگي
ٻاجھرين جي سنگ وانگي
ڳاھ ڳاهي
روپ سهسين ٿو رچائي
موت جي منزل ته ڪا آ
ڪنهن ته وسمئه جي دنيا ۾
هي دريچو ٿو کُلي جو
زندگيءَ کي هٿ هٿ ۾ ڏئي وڃي ٿو
هي هتي جو سج لهي ٿو
ويل ساڳي ڪنهن ڪنڌيءَ اڀري به ٿو هي
ها اڳيان ڀي ڪا دنيا آ
جنهن جو ڪوئي انت ناهي
موت هڪڙي ناوَ آ
جا اڪاري ٿي پتڻ تان ان اڳيان ڀي
زندگي آ
زندگي آ ابد تائين
موت آخر مات ٿيندو