سڏ کي ڀي ساھ آ، احساس ۽ ويساھ آ،
سڏ ۾ جو سڏ ڏيندو، سوئي منهنجو ڀاءُ آ.
ڪيئي آيا ويا هليا پر، سي جيا هن ڀونءَ تي،
جن به مقتل کي رڱيو، جن ڀونءَ جي ساڃاھ آ.
روز چارڻ چنگ چوري، سِر گھري ٿو دان ۾،
روز راءِ سِر ڏين ٿا، ساز جو پڙلاءُ آ.
جن ٻُڌي آ زندگيءَ جي، خوبصورت راڳڻي،
سي ئي ڄاڻن هر تنبوري، کي به پنهنجو تاءُ آ.
نيٺ ڦٽندا گل ڏاڙهونءَ جا، کُنڀي هن رَت مان،
چنڊ وانگي جَرڪندو هي، جو گَلي تي گھاءُ آ.