ڪوِتا جي موسم
سانوڻ ۾ جيئن ٿر تي ڦُلڙيون
سُرمئي سُرمئي سانجهه اچي ٿي
تارا نيارا ٽم ٽم ڪن ٿا
شعر افق مان اڏري اڏري
منهنجي من جو ماڳ وٺن ٿا
ڪنهنجون ڇيرون ڪنهنجي پايل
ساڀائيءَ جو ڇم ڇم ٿئي ٿي
منهنجي من جو ماڻهو جاڳي
مون مان ڪيئي گيت لکي ٿو
امرت جھڙي ريت لکي ٿو
ننڊ اکين تي گھيرا آهن
پو ڀي دل تي سويرا آهن
ڏات به ڄڻ ڪا ماڪ وسي ٿي
ڪوتا مون مان ايئن ڦٽي ٿي
سانوڻ ۾ جيئن ٿر تي ڦلڙيون