پکڙيل پانڌ
تو کان ٿورا گيت گُھران ٿو
منهنجي او تون ڏات سڀاڳي
نيري اُڀ ۾ اڏري اڏري
مون تي جو تون لهندي آهين
ڇيرن جي ڇمڪارن وانگي
منهنجي من ۾ وڄندي آهين
ريت اڊوڙي ريت لکان ٿو
مورن جهڙا گيت لکان ٿو
هارِ ته مون ۾ سِرِجي ناهي
جُڳ جُڳ جي مان جيت لکان ٿو
ريٻاريءَ جي ڳلڙن جهڙا
گرمائيندڙ گيت لکان ٿو
لهر لهر تي اُڀري ٿو جو
اهڙو سُر سنگيت لکان ٿو
ڪنواري مَن ۾ کاٽ هڻي جا
اهڙي اَمر پريت لکان ٿو
تون جو پنهنجا وار وڇائي
مونکي ايڏي ڇانوَ به ڏين ٿي
مون تي پنهنجو نانءُ رکين ٿي
ڪي ڪي موتي رهجي ويا هِنِ
انڌياري ۾
هيل ته ٽڙندا سي ڀي آخر
وسڪاري ۾
تن جي هُڳاوَ لاءِ تڪيان ٿو
پينوءَ وانگي پانڌ پکيڙي
توکان ٿورا گيت گھران ٿو.