پاڻياريون
ننگي پيرين نڪرن ٿيون
پاڻيءِ ڏول ٽُٻائن ٿيون
واريءَ پيرا ٺاهن ٿيون
اُڀ تي سج اُڀامي ٿو
گَجَ تي ٽانڪيل شيش ٽڪرَ
روشن ٿي تجلائن ٿا
ڄڻ ته تلاءُ جي ڪنڌيءَ تي
هنج ڪي پَرَ ڦڙڪائن ٿا.
*
گھنگھرن سان رَچيل رات
جا رات رچي ٿي گھنگھرن سان
سا باک ڦٽيءَ کان بهتر آ
هي مڌ متو آ سالن کان
ٿو سرسي سُرڪي ڏوڪي جو
سو انگورن کي پوکي ٿو
ٿي وليون وليون ديس ويو
۽ ڪليون ڪليون جرڪن ٿيون
تن انگورن جي آڙ وٺي
۽ پوئين رات پڇاڙ وٺي
جو سُرڪ ڀري ٿو امرت مان
سو آدجگاد ۾ اُڀري ٿو
۽ چوڌاري ٿي ڇم ڇم ٿئي
جا رات سڄي ٿي سرگم ٿئي
سا باک ڦٽيءَ کان بهتر آ
هي تارا ٽم ٽم ڳائن ٿا
۽ چنڊ گٽار وڄائن ٿا
ٿي لهرون سمنڊ به لرزي ٿو
آڪاش سجي ٿو ڪڪرن سان
جا رات رچي ٿي گھنگھرن سان
سا باک ڦٽيءَ کان بهتر آ