تڏهن تو تان جان به ڏينديس
چپڙن سان مان چميون توکي
تڏهن ڏينديس گھوٽ او راڻا
تو لئه پنهنجا وار وڇائي
ڇيرون پائي سينڌ سجائي
صدقو تو تان تڏهن ٿينديس گھوٽ او راڻا
جڏهن تون هن آزاديءَ جي
جنگ کٽي هت مرڪي ايندين
سِر تي سوڀ جو تاج سجائي
آزاديءَ جو پيڪر ٿيندين
تڏهن توتان جان به ڏينديس
جيون جوڀن سڀ آڇينديس
ائين نه ٿئي جو سَرتيون مونکي
طعنن جا ڪي تير هڻن ۽
لڄ مران جو ائين چون
تنهجو ڪانئر گھوٽ ڀڄي ويو
سنڌ سڏيو پئي ڌِڱَ ڪٺا پئي
هو ته وٺي ڪا اوٽ ڀڄي ويو
هوءَ جا هاڻي جنگ ڇڙي آ
مقتل ۾ آ خوشبو ڪائي
وڃ او ساهڙ هيءَ گھڙي آ
رت سان ڌرتي ريجي آ تون
پوءِ منهنجي ويجھي آ تون.