سمنڊ جا اُٻڙڪا
لهرن کي ٿوڪاري ٿو ڄڻ
ڏور ڪنارو چميون ڏيئي
واپس لهرون واري ٿو ڄڻ
ڏينهن کٽي ٿو سانجهه لڙي ٿي
سمنڊ هوا سان شور ڪري ٿو
جيئن ئي ٿڌڙي هير گھلي تيئن
ساگر ويتر زور ڪري ٿو
هڪڙيون لهرون پٿرن سان ٿيون
هر هر سِر ٽڪرائن پنهنجو
گھرائيءَ ۾ ٻيهر لهرون
پاسو ٿيون بدلائن پنهنجو
هر هڪ ڇُلڪو سرگم ڇيڙي
تهه ۾ ڪيئي موتي ميڙي
ساگر ڪيڏا راز ڇُپايا
دنيا کان آواز لڪايا
ليڪن شاعر جاڳي ٿو پيو
سمنڊ جي سرگم ساز ۽ سُر تي
راڳي ڪوئي راڳي ٿو پيو
جيڏي دل ڪويءَ جي آهي
ايڏو سمنڊ نه گھرو تون آن
جيڏا گيت افقي آهن
تيڏيون لهرون مورِ نه توسان