اوڏِڻ جا هي ڳاڙها ڳل،
مون کان ڄڻ ايمان کسي ويا.
چوٽيءَ ۾ جي ٽئونر ٽريا تن،
چيلهه مٿان هئي چَلِ،
مون کان ڄڻ ايمان کسي ويا.
گدرن کاري ڪڻس مٿي تي،
پاڻ به گدرن گل،
مون کان ڄڻ ايمان کسي ويا.
ڪيڏو مومن مسلم هان پر،
هاءِ نينهن اُڇل،
مون کان ڄڻ ايمان کسي ويا.