تون حبيب، تون طبيب، تون دارون کي دردَن
جنهن هڪ انسان جي جان بچائي
ڄڻ ته ان سڀني انسانن جي جان بچائي
تون حبيب ُ تون طَبيبُ، تون درد جي دوا
جانِبَ! منهنجي جيءَ ۾، آزارَ جا اَنَوا،
صاحب! ڏي شفا، ميان مريضَنِ کي.
تون حبيب، تون طبيب، تون دارون کي دردَن
تون ڏئين، تون لاهئين، ڌاتر! کي ڏکدَنِ
تڏهن ڦڪيون فرق ڪن، جڏهين امر ڪريو اِن کي.
روزا نمازون، ايءُ پڻ چڱو ڪمُ،
اُو ڪو ٻيو فهمُ، جنهن سان پسجي پرينءَ کي.
(حضرت شاهه عبداللطيف ڀٽائي)