ارپنا
مان نانءِ ڪيان ٿو-
انهن مائرن کي ۽ انهن جي ٻچڙن کي
جيڪي پنهنجي جگر جي ٽڪرن کي ٻانهن جي ڪرائين ۽ پيرن جي مُرن ۾ سوڻ خاطر ڪارا ڌاڳا ۽ ڪچ ڪوڙيون ٻڌنديون آهن ته سندن گلن جهڙن ٻارن کي ڪا بد نظر نه لڳي ۽ انهيءَ دوران ڪيترين مائرن جون جھوليون ۽ هنجون خالي ٿي وڃن ٿيون
۽ انتهائي ادب ۽ احترام سان-
پنهنجي پياري پيءُ، بابا سائين شاهه محمد پيرزادو کي-
جنهن جو پيار ۽ قرب مون کي نصيب نه ٿيو ۽ مان ان کي ڏسي به نه سگھيس، آءٌ ڇهه مهينن جو هيس ته پيءُ جي پيار کان محروم ٿي ويس-
پنهنجي پياري مٺڙي امڙ مرحومه ارباب خاتون
پنهنجي پيارين ٻن مرحوم ڀينرن – ادي وڏي گل سبحان
۽ مائي وڏل زهرا جيڪا لڏ پلاڻ دوران باهه ۾ ڪجهه سڙي وئي هئي-
مامي مرحوم عبدالقادر پيرزادو کي، جي مامو سائين نه هجي ها ته شايد آءُ اڄ ڊاڪٽر نه هجان هان-
پنهنجي پياري وڏي ڀاءُ محمد عنايت پيرزادو وڪيل، جيڪو هن وقت منهنجو پيءُ به آهي، استاد به آهي، ڀاءُ به آهي ۽ دوست به آهي، جنهن مون کي نپائي پڙهائي هن منزل تي پهچايو. واقعي مان اڄ به ان کان سواءِ ڪجهه به نه آهيان-
ٻن ڀائرن ادا غلام احمد ۽ ادا غلام پرور-
انتهائي پياري ۽ قرب ونڊڻ واري پنهنجي گھر واري رفعه خير محمد، جنهن سدائين ڏک سک ۾ مون سان ساٿ نڀايو آهي-
پنهنجي انتهائي پياري پٽ صدام خير محمد پيرزادو ۽
پنهنجي انتهائي پيارين نياڻين بختاور خير محمد ۽
اقرا خير محمد- خدا کين سدا شاد ۽ آباد رکي –
جي نانءَ...........................
[b]ڊاڪٽر خير محمد پيرزادو
[/b]