شرڪ ۽ برائي جي ڳالهين کان بچڻ
وٺندو هو.ننڍپڻ جو قصو آهي ته ڪعبي جي ديوار جي مرمت ٿي رهي هئي ٻار پنهنجون گوڏيون لاهي ڪلهن تي رکي پٿر ڍوئي رهيا هئا پاڻ به پنهنجي چاچي جي چوڻ تي ائين ڪرڻ گهريائون پر غيرت سببان بيهوش ٿي ڪري پيا.جواني جي شروعات ۾ هڪ هنڌ دوستن جي بي تڪلف مجلس هئي جنهن ۾ ماڻهو اجاين قصن ڪهاڻين ۾ وقت گذاريندا هئا پاڻ به انهن سان گڏ اوڏانهن وڃڻ گهريائون پر کين واٽ تي ئي اهڙي ننڊ اچي ويئي جو صبح جو وڃي اک کلي.
قريش جا سڀ ماڻهو پنهنجي ڏاڏي ابراهيم جو دين وساري ويٺا هئا ۽ خدا کي ڇڏي مٽي۽ پٿر جون شڪليون ٺاهي انهن مورتين کي پوڄيندا هئا ڪي ماڻهو سج ۽ ٻين تارن جي پوڄا ڪندا هئاپر حضور ﷺ جن جڏهن کان هوش سنڀاليو انهن ڳالهين کان لاڳيتو بچندا رهيا.