غريب مسلمانن جو ستائجڻ
ان مان به دل نه ٺرندي هين ته حضرت بلال رضه جي ڳچيءَ ۾ رسو وجهي ڇوڪرن جي حوالي ڪندا هئا پر هن جو هيءُ حال هو جو انهيءَ هالت ۾ به زبان تي اَحد اَحد هوندو هو يعني ”اهو خدا هڪ آهي اهو خدا هڪ آهي.“
صهيب رضه بهٻانهو هو جيڪيو مسلمان ٿي ويو هو کيس جھلي ايترو ت ماريندا هئا جو سندس هوش وحواس هليا ويندا هئا.
خباب بن ارت رضه به پراڻن مسلمانن مان هو ان کي طرحين طرحين تڪليفون ڏنيون ويون ايتري قدر جو هڪ ڏينهن ٻرندڙ اڱرن تي کيس پٺيرو ليٽايو ويو ۽ ان وقت تائين ڪونه ڇڏيو ويو جيسيتائين اڱر اجهامي نه ويا.
ياسر رضه ۽ سندس پٽ عمار ۽ زال سميه هي ٽيئي مڪه جي غريبن مان هئا ۽ اسلام آڻڻ وارن ۾ گهڻو آڳاٽا آهن.ياسر ته ڪافرن جي هٿان تڪليفون سهندي سهندي ئي گذاري ويو سميه کي ابوجهل اهڙي بڙڇي هنئي جو هوءَ الله کي پياري ٿي ويئي.عمار کي تتلزمين تي ليتائي ايترو ماريندا هئا جو هو بيهوش ٿي ويندو هو.زنيره رضه هڪ مسلامن بانهي هئي ابو جهل ان کيايترو ماريو جو ان جون اکيون وينديون رهيون ۽ ٻين غريب مسلمانن ۽ نون مسلمان ٿيندڙ بانهن ۽ ٻانهين کي به اهڙيون ئي سزائون ڏنيون وينديون هيون.حضرت ابوبڪر رضه جن، حضرت بلال رضه ، عامر رضه ،زنبير رضه ،نهديه رضه ، ۽ ام عبيس رضه وغيره مسلمان بانهن ۽ بانهين کي سندن ظالم ۽ بي رحم مالڪن کان خريدڪري آزاد ڪري ڇڏيو.
هي ته غريب مسلمانن جي روداد هئي جي عزت ۽ دولت وارا هئا اهي پنهنجن وڏن مائٽن جي چنبن ۾ هئا.حضرت عثمان رضه جڏهن مسلمان ٿيو ته سندس چاچي کيس رسي سان ٻڌي ماريو.سعد بن زيد رضه ۽ سندس زال فاطمه جيڪا حضرت عمر رضه جي ڀيڻ هئي انهن کي حضرت عمر رضه رسن سان ٻڌي ڇڏيندو هو .حضرت زبير رضه مسلمان ٿيو ته سندس چاچو کيس تڏي ۾ويرهي هنجي نڪ۾ دونهون ڏيندو هو عبيدالله بن مسعود مسلمان ٿيو ته ڪعبي ۾ وڃي سوره رحمان پڙهڻ شروع ڪيائين ڪافر سڀني پاسن کان هن تي چڙهي ويا ۽ ڏاڍو ماريائون.
مسلمان انهيبيوسي ۾ ڇا ڪن ها.اچي حضرت رسول اللهﷺ جن سان ڪافرن جون شڪايتون ڪندا هئا ۽ عرض ڪندا هئا ته يا رسول الله! دعا ڪريو ته مسلمانن کي امن ملي.پاڻ سڳورا انهن کي تسلي دلاسو ڏيندا هئا ۽ اڳين پيغمبرن جو حال ٻڌائيندا هئا ۽ انهن حق جي واٽ ۾ جيڪي تڪليفون ڏٺيون اهي بيان ڪندا هئا ۽ فرمائيندا هئا ته حق جو سج گهڻي دير تائين ڪڪرن ۾ لڪي نه ٿوسگهي هڪ زمانو ايندو جڏهنخدا اوهان کي سرسي ڏيندو.اوهان کان اڳي ڪنهن پيغمبر کي ڪرٽ سان چيريو ويو ڪنهن جو گوشت لوهه جي ڦڻيءَ سان ڇليو ويو پرانهن هق کي ڪونه ڇڏيو.