بني نضير جي جلاوطني ربيع الاول 4 هه:
بنو نضير وارن چوائي موڪليو ته اوهان ٽيهه ماڻهن کي وٺي اچو، اسين پنهنجا عالم وٺي اينداسين، جيڪڏهن هو اوهان جي ڳالهه مڃي وٺندا ته اسان کي ڪو عذر ڪونه ٿيندو. پاڻ۾ سڳورن جواب ڏنو ته جيسيتائين اوهين هڪ عهد نامون لکي ته ڏيو. اسان کي اوهان تي اعتبار ڪونهي، پرهو ان تي راضي نه ٿيا. يهود جو ٽيون قبيلو جيڪو بنو قريظه سڏبو هو، پاڻ سڳورن انهن کي به ٻيهر عهدنامي جو چيو ۽ ان قبول ڪيو. هاڻي بني نضير وپارن به چوائي موڪليو ته اسان کي اهو منظور آهي ته اوهان ٽي ماڻهو وٺي سان وٽ اچو. پاڻ سڳورنﷺ قبول ڪيائون، پر واٽ تي کين خبر پئجي ويئي ته يهودي تلوارن ٻڌي تيار بيٺا آهن ته جڏهن پاڻ سڳورا پهچن ته کين قتل ڪري ڇڏين. پاڻ ﷺ وري موٽي هليا آيا.
بني نضير وڏن وڏن قلعن جا مالڪ هئا. جن تي هنن کي گهمنڊ هيو۽ مدينه جا منافق به هنن کي هُشي ڏيئيرهيا هئا. ۽ چوائي موڪليندا هئا ته اوهين جهڪجو نه، بني قريظه اوهان جو ساٿ ڏيندا ۽ اسين به ٻن هزارن جي جٿي سان تيار آهيون.
مسلمانن کي اهي حالات معلوم ٿيا ته اهي به اڳواٽ تياريون ڪري اڳتي وڌيا ۽ بني نضير جي قلعي کي گهيرو ڪري ورتائون ۽ پندرهن ڏينهن تائين گهيرو ڪريو ويٺا رهيا. نيٺ هن شرط تي راضي ٿيا ته جيترو به مال ملڪيتاٺن تي کڻي سگهن کڻي وڃن۽ مدينه کان باهر هليا وڃن، تنهنڪري سڀئي گهر ڇڏي ۽ پنهنجو مال ملڪيت کڻي لڏي هليا ويا ۽ هنن مان سندن معزز رئيس ابو رافع سالم بن ابي الحقيق ڪنانه بن الربيع ۽ حيي بن اخطب خيبر هليا ويا.