انوکو آواز
محبت ۾ منظور، عاشقن اڏي ڪئي.
قاضي ڪُڏيا ڪالهه، سچُ ڪري سنگسارُ
ساڳيو آ وهنوارُ، اڄُ به سچوءَ ديس ۾.
فتوى جي ڦرهيءَ تي، اوندهه سڀُ اکر
آخوندن آکر، اڇليا مٿان عشق جي.
قاضين قبوليا، دينُ ڏئي دينارَ
ڌُوڙ انهيءَ دستارَ، جيڪا مٿي تن جي.
سچل ڏني سگھه، سچ کي ساڻيهه ۾
هونئن ته ٿوري اگهه، ويا وڪامي ڪيترا.
هرڪا سٽَ سچل جي، اُگھاڙي تلوار
ڪڙڪي جا چؤڌار، سدا ڪُوڙن ڪنڌَ تي.
قاضي ڪانڊيرا، سچل گُلُ گُلاب
پڙهڻُ آهي ثواب، سڀڪا سِٽَ سچُوءَ جي.