آجيان تُنهنجي ٿا ڪن
ڍنڍَ جا اُجلا ڪنولَ
آجيان تُنهنجي ٿا ڪن.
تُنهنجي پيرن ۾ جھُڪي
گيت منهنجا ۽ غزل
آجيان تُنهنجي ٿا ڪن.
اُجاڙَ دل جا ديسَ جا
گھرَ، رستا سڀُ ڊنلَ
آجيان تُنهنجي ٿا ڪن.
ڦُول سڀُ گُلدان جا
تنهنجي جاڳڻ جي مهلَ
آجيان تُنهنجي ٿا ڪن.
هي ستارا چنڊَ کان
توڙي جو آهن ڊنلَ
آجيان تُنهنجي ٿا ڪن.
پکين جيئن وايون
اُڏري ڄڻُ آيون
دِل جي ڌَرتيءَ تي.
وڇوڙي جي وڻ مان
ڦُٽيون تنهايون
دِل جي ڌَرتيءَ تي.
عشق ڪري ٿو اوچتو
اچي اڳرايون
دِل جي ڌَرتيءَ تي.
يادون بڻجي ڪڪريون
سدائين ڇانئيون
دِل جي ڌَرتيءَ تي.
وري مُسافر درد جا
جوڙن ٿا جايون
دِل جي ڌَرتيءَ تي.
تنهنجي نانوَ کَڻڻ سان
ڦهليون سُرهايون
دِل جي ڌَرتيءَ تي.
اکين ڏٺو پرين کي
وڳيون شرنايون
دِل جي ڌَرتيءَ تي.