لفظن ۾ ٽهڪن جي خوشبو
ساهن ۾ سُڏڪن جي خوشبو
”رات راڻيءَ“ کان وڌ هوندي آ
پيارن ۽ پنهنجن جي خوشبو
شاعر کي آ ننڊ اچي وئي
جاڳي ٿي گيتن جي خوشبو
منهنجي ڊائريءَ ۾ آ ڦهليل
تنهنجي ئي لفظن جي خوشبو
رات وساري ويئي آهي
نيڻن ۾ سپنن جي خوشبو
راڳيءَ جي آواز پکيڙي
محفل ۾ دردن جي خوشبو
مُرڪي ڪيئن لڪائي سگھندينءَ!
چهري مان لُڙڪن جي خوشبو.