ڪيئن ڪيان مان توسان دوکو
تولئه ناهي چاههُ رهيو ڪو
دل آهي ديوار مٽيءَ جي
وڏو ڦڙو ٿيو پيارُ پروڪو
ماڙين منجھ ٿا ٽهڪ ٽڙن
جھُوپي ۾ رهجي ويو سڏڪو
پنهنجي رتُ جي بوتل وڪڻي
ڌيءَ لئه آندو مون رانديڪو
دردن جو هي ناهي نماءُ
ڪين کپي همدردي لوڪو.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو