جي مان خُوابُ هُجان پل سڀئي ترسان تُنهنجي نيڻَن ۾
پل سڀئي ترسان
تُنهنجي نيڻَن ۾.
روح جي رستن کان
آءٌ وڃي ڀُلجان
تُنهنجي نيڻَن ۾.
آئي آهي او پرين!
ايڏي جوتِ ڪٿان
تُنهنجي نيڻَن ۾.
دل چوي ٿي مان سدا
پنهنجو عڪس ڏسان
تُنهنجي نيڻَن ۾.
پاڻ بچائي لوڪ کان
اچي آءٌ لڪان
تُنهنجي نيڻَن ۾.