ڍنڍ اکڙين ۾ ٿيا، لُڙڪ تنهنجا ڪنول
مان ڏسان ٿو ڪنول ۽ لکان ٿو غزل
وار پنهنجا هوا ۾ تو ڇوڙي ڇڏيا
سمنڊ ڇولين ۾ ڄڻُ ڪا اچي وئي اٿل
ننڊ منهنجي اکين کان رُسي ٿي وڃي
تنهنجون يادون اچن روز آڌيءَ مهل
جڏهن کان پرين تو آ ناتو ڇنو
تڏهن کان سڀئي خواب آهن رُٺل
مان ڳائڻ به چاهيان نه ڳائي سگهان
تارَ دل جي تنبوري جي آهي ٽٽل.