ملامت
پنهنجي ڌرتيءَ سان
محبت جو ناتو ٽوڙي
ٻاهرين جي ٻوليءَ
۽ ڪلچر تي ڪُڏي
تنهن کي حيف هجي.
ڪنهن به غلام ديس جو شاعر
پنهنجي دُکايل ڌرتيءَ جي
پيڙيل انسانن جي
مسئلن کان مُنهن موڙي
سرڪاري سڏ تي
اسٽيج تي اچي
وقت جي حاڪم کي ساراهي
سندس ڪَوتا
نچڻيءَ جو رُوپ ڌاري
ناڻي آڏو نچي
تنهن کي حيف هجي.