پٿر تي لکيل هڪ نظم
اسان جي گھرن جي اڱڻن ۾
شهيدن جي گلابُ چهرن تي اُڀري ٿو.
اسان جن مائرن ۽ ڀينرن جا اڻکٽ سُڏڪا
وائلن جي سُرن جيان
اسان جي وُجود جي ڀُرندڙ ڪمرن ۾
ٻُرندا رهن ٿا،
۽ هُو
صحافي ۽ فوٽوگرافر ساڻُ ڪري
اسان جي ”پٿر“ تي اچن ٿا
۽ همدرديءَ جي لفظن جا چند سڪا
اسان جي جھولين ۾ اُڇلي هليا وڃن ٿا..!