تار تو ۾ مست سنڌو پيو وهي
سنڌ! تنهنجي سونهن شل قائم رهي
ڪو تصور ٿو ڪيان دلڪش جڏهن
عڪس منهنجي ذهن ۾ تنهنجو ٺهي
ماڳ مارن جا ڀلي مرڪن سدا
ڏک سڀني جا ويٺي ڌرتي سهي
مان اڪيلو ٿر جي سانجھي تنهنجي ياد
سامهون ٿوهر جي پٺيان ٿو سج لهي
منهنجي سپنن ۾ سمايل سنڌ آ
ڪين منهنجي خواب جو ڪو گھر ڊهي