ٿڪل زندگي
بينڪ ۾ بيهڻ جي نٿي جاءِ ملي.
ڏڪندڙ هٿن ۾ ڪاڳر جهليو
لٺ جي سهاري
پينشن وٺندڙن جي قطار ۾
سڀ کان آخر ۾ بيٺو آهي هڪ پوڙهو.
جنهن جي چهري جون ريکائون
ڄڻ ته آهن ٿڪل زندگيءَ جون ويران واٽون.
سندس ڪمزور ۽ ڪچو گهر
ٿورڙي برسات تي جنهن جي ڇت،
ڪنهن بيواهه جي اکين جان
ٽمڻ لڳندي آهي.
هڪڙي پوڙهي زال
چار نياڻيون سامايل
مهيني جا سمورا ڏينهن
تن وٽ ڏک ٿو مهمان ٿئي.
زندگي
هيڪلائپ جو اُداس ٻيٽُ
ڏڍُ نه آٿت
نه ئي ٻه ٻول همدرديءَ جا
ماٺ ئي ماٺ
موت جهڙي ماٺ
ڊگھو سفر، ٿڪل سرير
بيوسيءَ جو بارُ
زندگي ڄڻُ ته آهي موت جو ئي انتظار.