اسان کي سو سهڻا وساري نه ڇڏجو
ڏئي پيار دل مان ڌڪاري نه ڇڏجو
اوهان پنهنجي گھر جي ڪشادي پڌر تان
پرين جي پکين کي اُڏاري نه ڇڏجو
جڏهن قرب جي ڪا وڃو ناوَ ڪاهي
خُدارا اسان کي ڪناري نه ڇڏجو
کلڻ جي ته عادت اوهان ئي وڌي آ
روئي پاڻ مونکي روئاري نه ڇڏجو
اوهان مرڪ پنهنجيءَ سان خوشبو پکيڙي
نهاري، جياري پوءِ ماري نه ڇڏجو
ڪنهن پل اوهان کي ملي وقت مٺڙا
اڪيلو ائين ئي گذاري نه ڇڏجو