ڄاڻ ته ڦهليو روشن واس
هاڻ نه رهندي رات اُماس
ڏيهه ڏکايل ۾ اوسائين!
مرڪ نه آئي ڪنهن کي راس
ڳوٺ جي ڪنهن شمشان جيان
شاعر جي دل آهي اُداس
فوٽ پاٿ تي شڪنتلا کي
ڏسي روئي ها ڪاليداس
ڌرتيءَ کان وڌ سچ نه ڪوئي
نظرن جو دوکو آڪاس
ايندڙ ۾ سَوَ آسون آهن
ويندڙ جو ڪهڙو وشواس
نيٺ ته ڊهندو هي دستور
ڪوبه نه رهندو ڪنهن جو داس
ڪيڏا ڀي طوفان اچن پر
نينهن نه ٿيندو آهي نراس