مهاڳ : مرڪ جو هڪڙو موتي گھرجي
هي اهو ئي شاعر آهي، جنهن کي زندگيءَ ۾ ڪير ڪونه سُڃاڻي، پر هن دنيا کي ڇڏڻ بعد، جڏهن هو پنهنجي حقيقي ديس طرف هليو وڃي ٿو، تڏهن سندس پوڄا شُروع ٿئي ٿي. ها، هي اُهوئي شاعر آهي هو انسان کان، هڪ هلڪيءَ مُرڪ بنان ٻيءَ ڪنهن به شيءِ جي تمنا نٿو رکي.
اي شاعر...!
آخر ڪيسيتائين تون انهن کي شان مان سان شاهي محل ٺهرائي ڏيندين، جن ڌرتيءَ جي مٿاڇري کي خون جي ڇنڊن سان لال ڪري ڇڏيو آهي! آخر ڪيسيتائين تون ظالمن، هٿيارن ۽ آزاد انسانن کي غلام بنائڻ وارن کي نظر انداز ڪندو رهندين، ۽ ڪيسيتائين انهن ڪمزور ۽ مجبورن کي وساريندو رهندين، جيڪي سدائين تنهنجي سوڀَ لاءِ سڪندا رهن ٿا.
[b] خليل جبران
[/b]