پٿر جهڙا پَلَ
جيونَ جي هر بابَ ۾ آهي، اُلڪن ۾ انسانُ.
آپريشن ٿيٽر ۾ گُذريا، پٿر جهڙا پَلَ
درد مندن جي دل جي دلبر، ڪنهنکي ڪهڙي ڪَلَ.
بيمارين جا مُنهن بَرن ڏي، هُجن سَدائين شالَ
ڪيئن گھاريندي جَڳَ ۾، جن جا هيڻا آهن حالَ.
مُکَ تي دُکَ جون ريکائون ۽ نيڻن ۾ هي لُڙڪ
سَدا نه رهندا سُڏڪا سائين! موٽي ايندي مُرڪ.
مايوسيءَ جي مُند جا آهن، باقي ڏينهن ٻه ٽي
مُونجھا ماڻهو ڏينهن ڏُکن جا، ويندا يارَ ڪَٽي.
نيٺ ته سائين! کُٽڻي آهي، روڳن واري رات
سُک جو سُورج اُڀري ايندو، ڄاڻُ ڦٽي پرڀاتِ.
اسپتال ۾ داخل پنهنجي هڪ اُستاد جي نالي.