کجين ۾ ويا هِن رَسي يار ڏوڪا
وري پُور جاڳي پيا هِن پروڪا.
رُسامي جون راتيون ۽ سانوڻ جا جھوٽا
ايامن جا ميلا لڳن ٿا ڪلهوڪا.
آ، هر وڻ جي پَن تي پرين تنهنجو نالو
هوائون به تنهنجا ڏين روز هوڪا.
ڪڪرن جي رَٿَ تي هلي آءُ پيارا!
اها ڳالهه هڪڙي اسانجي مڃو ڪا.
ڪوئي ڪين آيو مُسافر اويرو
سڄي رات گھَرَ جا کُليل ها جھَروڪا.
لهرن ۾ لوڙهي ڪري ويا ڪنارا،
آهن ساٿَ سارا اُڌارا اڄوڪا.