ڪاغذي قُربُ
ڪاغذ تي هي قُرب جون لکيل
ڪوڙيون سچيون سکڻيون سِٽون،
جڏهن جڏهن به،
توسان منهنجو ميل ٿئي ٿو،
ائين لڳي ٿو؛
منهنجي مَنَ جي برپٽ تي،
ڪوئي ڪوسو واءُ لڳي ٿو ــ
پاڻ ٻنهي مان هڪڙو آخر،
اڳ ۾ مرندو.
جيڪو اسان مان جيئرو رهندو،
سو، هي ڪوڙيون سچيون سِٽون
ڏيهه سڄي کي ڏيکاري،
پنهنجيءَ سکڻيءَ سنگت جون،
قربت جون ۽ چاهت جون،
ماڻهن وچ ۾ هامون هڻندو،
مضمونن ۾ لفظ هي لکندو:
”مرڻ واري جي مونسان ڏاڍي سِڪَ هُئي
جسم اسانجا ڌار هئا پر
دل اسان جي هِڪَ هُئي.“