خوشبوءِ جا پوپٽ
جن کي پَسندي ٿو لڳي علم حسين.
جن جي ٽهڪن مان ٿين پيدا،
خوشبوءِ جا پوپٽَ ــ
جن جي ڳلڙن کي ڏسي،
ٿئي گُلڙن جو گُمان ــ
جن جي چپڙن مان سدائين،
پيار جون ٻوليون ٻُرن.
جن جي نيڻن ۾ نهاري
روح ۾ پيدا ٿئي ٿي تازگي ــ
هاءِ پوءِ به منَ تِن جا،
ڄڻُ ته ڪا اوندهه جي کاڻِ!
ڪين پسجي جن ۾ ٿو،
پيار جو ڪو ترورو ـــ
ساڙ ۽ نفرت جي چمڙن
جا آهن ڄڻُ آستان ــــ!