دردَ اسان ڏي موٽي آءُ
سُک ۾ ناهي ڪوئي ساءُ.
اک جي عادت بدلي ڇڏ
نينهن نسورو آ پڇتاءُ.
ڪالهه ڪُٺس ٿي جن جا لاءِ
اڄُ انهن سان ٿيو اٽڪاءُ.
تنهنجي دَرَ تي آسي آهن
پرين! انهن تي ترس ته کاءُ.
مانُ ماڻيندي سُونهن ـ سَچائي
ورڻو آهي اهڙو واءُ.
مُشڪ کَٿوريءَ کان به مَٿي
ڌرتي! تُنهنجو هيرَ هُڳاءُ.