غم جي شِدَت وڪوڙيو، ڪو همسفر کپي
پُرسانُ ٿي اَچي جو اُن جو اثر کپي
ناهي پتو ته ڪنهن سان نظرون ملائجن
گوهر هجي ته اهڙو، اهلِ نظر کپي
خوابن جو سلسلو ۽ فڪرات گُم ٿئي
راحت ڏئي ته اهڙو ڪو دل جگر کپي
سارو جسم فڪر ۽ سوچن گرم ڪيو
جو ڇانوَ ۾ وِهاري اهڙو شجر کپي
دُک درد سڀ مٽائي، روشن قلب ڪري
ساٿي هجي نٿو پو، شمس و قَهرُ کپي
ڪنهنجو به ڇو هجي هِت ڪو ڏاڍُ ۽ ظلمُ
هن دور ۾ فقط، انساني قدرُ کپي
ڳولها نجات جي آ شايد ملي وَڃي
اللهجه جي طرف کان اهڙو اَمُر کپي
دارون دوا، شفا لاءِ دَرَ ڪيترا ڏِسان
مون کي ته ’’زاهده“ ٿو پنجتن جو در کپي
پُرسانُ: همدرد