ماڻهو سي مهان
هن زندگيءَ جي رڻ ۾
ڪهڙي نه رنگ ۽ روپَ ۾
ملندا رهن ٿا همسفر
ڪي ڳاڙها گُل ڪي خاردار
ان ڏي وڌي بيچين من
جي ٻانهون ويڙهينِ ٻانهن سين
جي سانڍي رکن ساهه سين
مٽ نه تِن جو مُورُ
سي موتئين وانگي ماڻهو
ماڻهو سي مهان
جي رکن روح ريهاڻيون
جي پڙهن من ڪهاڻيون