وَسڪارُ آ اکين ۾ ملهار ڇا ڪيان
مانڌاڻ من مچائي، سينگارُ ڇا ڪيان
موسم جيان ڦري ڪو، ٿي اجنبي ويو
جيون ويو جلائي، سنسارُ ڇا ڪيان
منزل ملي نه اڳُ ئي، رستو ويو مَٽي
بي درد، بي وفا سو، منٺارُ ڇا ڪيان
بي لوث مُحبّتون، اقرارَ جُستجو
ڪيسين رَکان سنڀالي، لاچار ڇا ڪيان
مشعل جيان مُحبت، دل ۾ پَئي ٻَري
هي راز آ وڏو ڪو، اظهارَ ڇا ڪيان
زَخمِي ڪَري وِڌو دل، آ پاڻ ”زاهده“
زخمن جا هر ڪنهين سان، اذڪارَ ڇا ڪيان