وقت ڏاڍو آهين راحم تون
علم جي آڏو اعليٰ عالِمُ تون
لوڪ ساري تي قبضو تنهنجو
هاڪ تنهنجي، آهين حاڪمُ تون
وقت ۽ ناڻو، تڪڙا ڊوڙن
سَرسُ صدين کان سالِمُ تون
نانءُ آ تنهنجو ڇُڙاڳي پڪ
بي قياسي، بي سُڌ بالَمُ تون
جي مِلي سڀ سنگت ساري پر
پوءِ به سڀ ۾ آهين لازم تون
سڀ گداگر هت تنهنجا سائين
ڪونه آ ڪنهن جو هت خادم تون
”زاهده“ تي ڪرڪا پنهنجي ٻَلَ
ناتوان کي ڪج نه نادم تون