ٿي سَري منهنجي نه ڪڏهن پو ڀلا تنهنجي سَري ڇو؟
واعده سڀ واهه جا پر دير لاتي ايتري ڇو؟
دَمُ نه هڪڙو تو سِوا گُذري پيو منهنجو هتي ڪو
ٿي لُڇائي ساز تنهنجي تانگهه ڇو آ دلبري ڇو؟
زندگي آ هت ملي، هڪ وار خوش ٿي گهار مون سان
پيار جي پرچار دم دم، ميٺ محبت، ڪا گهڙي ڇو؟
آرزو جي آ سچي، چاهت هوا ٿي آگ ڏيندي
دل ڏجي ڄاڻي قدر جو، بي قُدر سان دلبري ڇو؟
ربط جي شدّت هجي، يا عشق جي ڪا ڇِڪَ هجي
ڀونءَ ۾ جو باهه ڀڙڪي، هر نظر تڪڙي ڦري ڇو؟
ڏور ڪا آهي لغڙ جي، نيٺ جا ڪاٽا ٿئي ٿي
”زاهده“ هت زندگي جلدي ڪَٽي ٿِي هيتري ڇو؟