بدنام عشق آخر محبوب روڙيو آ
افسوس ٿو پيو ٿي انسانَ جهورِيو آ
پِرڀات ڪُوڪ آئي پرواز ڪو ٿيو آ
سنسار جي ڏکن ۾ دل واهه لوڙيو آ
سپنا ٿيا مَداري، نيڻن نه ننڊ آئي
شاعرُ ڏسو! زماني هن کي به ڀوريو آ
رولاڪ کي ٻُڌايو، ماڻهو ڪٿي وڪاڻو
عاشقَ نِهار ۾ اڄ معشوق توريو آ
اقرار ٿو ڪري هت، انڪار ٿو ڪري ڪو
محبت هتي سدائين سِرُ ساهه گهوريو آ