بابا جو وڇوڙو
يادن جا پل پرچي آيا
اڄ نيڻ وري ڀرجي آيا
درد ۽ ڳوڙها ياد آيا
بابا جا وڇوڙا ياد آيا....
موٽي جو ننڍپڻ ڏانهن ڏٺم
ٻاتن ٻولن ۾ ٿي چيم
بي صبر روئڻ کينهون لاءِ
اُهي ضد اَجايا کيڏڻ لاءِ
ادب ساڻ سمجهاڻي ان جي
پٽن برابر نياڻي ان جي
پنهنجا ٻچا ته ان کي پيارا
ٻول ٻين لاءِ جيءَ جيارا
هُو يارن جو هو دلبر يار
هُو اوطاقن جو هو اوتار
هُو درياهه جيڏي دل وارو
هُو ٽهڪن مُرڪن هُلَ وارو
انصاف امن جو رکوالو هو
هُو انسانيت جو متوالو هو
خوشبوءَ جو هُو جهوٽو هو
سرسبز حياتيءَ ٻوٽو هو
هر باک ڦٽيءَ توکي ڳولهيان
بابل! بابل... پئي ٻوليان
تون ڏُور آ بيشڪ اکڙين کان
پر اوڏو آ تون دلڙين کان
تاريخ جي سونن ورقن ۾
آن زنده دل جي ڌڙڪن ۾
پر پوءِ به تولاءِ بابا
يادن جا پل پرچي آيا
اڄ نيڻ وري ڀرجي آيا
درد ۽ ڳوڙها ياد
بابا جا وڇوڙا ياد آيا.
هي نظم بابا جي 19 ورسيءَ جي موقعي تي 2005. 3. 13 تي حيدرآباد ۾ لکيم ۽ محترم حميد سنڌي جي ”بزم روح رهاڻ“ ۾ بابا سائين جي ملهايل ورسيءَ جي موقعي تي پڙهيم