آزاد نظم
”ڀنڀور جون ڳاڙهيون ٺِڪريون“
اڃان اچن ٿا سڏڙا
ڀورا ٿيل ڀنڀور مان
جبلن جي شور مان
سسئي جي ساهن جا،
ويساهه جا سُڏڪا
اڃا اندر اُڃ آ
اڃا سسئي گم آ
هئي آياڻي عُروسه....
عُبوديت عُجلت ۾....
ساهه وڃائڻ سولو ناهي
پرين جي پريت ۾ پاڻ مٽائڻ سولو ناهي
رُڳو سسيءَ ڪئي سَڌَ،
سڪ مان ڪيائين پنڌ
آ عشق جو ڪمال،
جنهن ڪيا ڪيئي بيحال
ڳاڙهيون ڳاڙهيون ٺِڪريون....
جن ريٽو ڪيو ڀنڀور
اصل ۾ سَسُئيءَ جي خون جا ڇنڊ هِن
جن خون ڪيو گڏجي،
سورمي سسئي جو
ڪيچ جي رستن ڪنڊن ۽ پهڻن
ڏونگر ۽ مِرُن • ڌاڌر ڌنارن
ساهه ڪڍيو سسئيءَ جو،
قاتل آ ڀنڀور سڄو
ڀنڀور جي مُنجهيل ڳلين ۾
ڪيئي ڪسابن کان...
سسئي اڄ به ڊوڙي ٿي
پُنهونءَ کي پئي ڳولهي ٿي.